تحلیل ادبی آیه 112 سوره نحل از چشـم‏انداز گونه شنـاسی استعـاره

در آیه 112سوره نحل تعبیر چشانیدن لباس ترس و گرسنگی به کار رفته است. این استعاره­ قرآنی از دیرباز در کانون توجه مفسران ادبی قرآن مجید بوده و حتی از زیبایی­های ادبی قرآن قلمداد شده است. اخیراً برخی نویسندگان، این تعبیر را از جمله شواهد رؤیاپنداری قرآن مجید دانسته­اند. این مقاله برای وارسی صحت و سقم این ادعا، درون­مایه و نظم محتوایی و ادبی این آیه را واکاوی می­کند. مقاله با تحلیل دو استعاره موجود در آیه یعنی استعاره اصلی(تشبیه ترس و گرسنگی به لباس) و استعاره تبعی(چشانیدن لباس ترس و گرسنگی) آنها را دو استعاره کاملاً عادی قلمداد می­کند. مقاله همچنین با تکیه بر اندیشه بینامتنیت و ذکر شواهدی از متون ادبی پیش از اسلام استدلال می­کند که تعبیر به کار رفته در آیه، به لحاظ زبان­شناختی کاملاً رایج و قابل فهم بوده و هست. با توجه به این­که هر دو استعاره به­کار رفته در آیه در چارچوب قواعد و عرف رایج زبان عربی دیروز و امروز کاملاً قابل فهم بوده و هستند، نمی­توان آن را شاهدی بر رؤیاپنداری قرآن مجید قلمداد کرد.